Als we vlooien in een potje stoppen en we doen er een deksel op dan zullen de vlooien heel snel leren dat ze hun hoofd stoten wanneer ze te hoog springen. Ze zullen na een aantal keren hun hoofd te hebben gestoten lager gaan springen. Ook als het deksel eraf gaat zullen ze niet meer hoog springen of uit het potje springen. Ze zijn nu geconditioneerd door het deksel. 

Wij mensen hebben ook allerlei onzichtbare deksels waaronder we gebukt gaan maar niet bewust van zijn. Onschuldig overgenomen van onze voorouders of gezin van herkomst.  Of door al die keren dat we in onze kwetsbaarheid ons hoofd hebben gestoten, zijn uitgelachen of zijn buitengesloten. Allerlei sociale, culturele of maatschappelijke opvattingen waardoor onze natuur wordt gedempt, onze echtheid of blauwdruk ligt nu onder een deken van opvattingen en overtuigingen, meestal toegedekt met een sprei van toxische schaamte en schuldgevoelens. Daaronder zit vaak een vulkaan die in ieder moment kan losbarsten of we zijn al zo afgesplitst van onze puurheid dat we dolende zielen zijn. Geconditioneerd en geciviliseerd.

Misschien ben je wel eens bij een paardenmanege binnen geweest. De paarden sukkelen achter elkaar aan met een matte doffe blik in de ogen. Het vuur is gedoofd en de ziel ‘gebroken.”  Ze doen braaf hun kunstje maar iedere vorm van levenslust lijkt te zijn verloren.

Er blijft een klein waakvlammetje over die met een beetje geluk ooit weer kan ontsteken en oplaaien tot bezielde levenslust. 

In de wilde natuur komen geen trauma’s voor.  Nadat een dier is blootgesteld aan externe stress vloeit deze energie weer af en blijft dus niet achter in het lichaam, zenuwstelstel. Trauma’s zien we enkel bij het gedomesticeerde soort. Met een overdosis aan onbegrip noemen we dit bij paarden gedragsproblemen of stalgebreken. Bij mensen hebben we hier allerlei labels voor die we stoornissen of chronisch ziek noemen.  Maar waar ligt het gebrek of de stoornis nu echt?

Wij lijken op deze paarden, we doen dagelijks braaf ons kunstje met hier en daar een uitspatting en dat is wat we ons leven noemen. Maar is dit leven? Of enkel een mager en slap aftreksel van wat het leven zou kunnen zijn?

Wat is het gevaar van onderdrukking en van het ontnemen van vrijheid?

Dit kunnen we zien bij onze grote vriend de olifant. Misschien heb je het weleens gelezen in de krant of gezien in nieuwsbeelden. De olifant die wild wordt in een vakantieland of uitbreekt van het circus. Ze worden dan wilde en gevaarlijke olifanten genoemd en vaak afgeschoten.

Wat je werkelijk ziet is enkel en alleen de energie van jarenlange onderdrukking en marteling wat vrijkomt als een drift in dat moment EN je ziet een onschuldige olifant die dit alles veel te lang heeft moeten ondergaan. Driften zijn symptomen van onderdrukking.

Of jij je nu extern laat onderdrukken of gebukt gaat onder je eigen moetens en bedenksels. Slaaf bent van je gezin, doelen, huishouding, werk, hypotheek of een speelbal van de wereld… Wacht jij tot je driften je komen redden met alle gevolgen van dien, of kun je de teugels wat meer laten vieren? 

Conditioneren werkt het beste met herhaling, bestraffen en belonen. Bij zowel bestraffen en belonen wordt de motor extern gelegd waardoor we afsplitsen van onze intrinsieke motivatie en potentieel. We kunnen een appel wel vertellen dat het een peer of ananas moet zijn maar het gaat hem niet worden omdat het niet in zijn blauwdruk zit. Het zal zich waarschijnlijk gefaald en niet goed genoeg voelen en misschien zelfs een rotte appel worden. Dit is wat het niet goed genoeg deksel ook met ons kan doen.

Vele regels en systemen waaronder wij gebukt gaan zijn niet van deze tijd. Ze zijn gedateerd, ze passen niet meer.  Niet dat we alle regels maar aan onze laars moeten lappen. Sommige leefregels maken het prettig, veilig en overzichtelijk maar de regels die onze echtheid en eigenheid beperken mogen op zijn minst meebuigen, oprekken of misschien zelfs verbroken worden.

Wat als je onbegrensd mag dromen, hoe ziet je leven er dan uit? En hoe zie jij er dan uit?

Durf je nog onbegrensd te dromen of zitten zelfs op je dromen allerlei onzichtbare deksels?

En kijk je door je eigen ogen of door die van je voorouders of opvoeders?

Leef jij je leven of leeft het leven jou?

Stel dat geld geen rol zou spelen en je hoeft je tegenover niemand te bewijzen, Je kunt ook geen mensen kwetsen of gekwetst worden, wat zou je dan doen? Neem hier even te tijd voor…

Er is er maar één zoals JIJ,

Jouw eigenheid, jouw kleur, jouw vuur, jouw passie is te lang bedrukt en mag weer vrijkomen en gevierd worden zodat jij je eigen kleur weer terugkrijgt. Schenk meer aandacht aan dat wat jouw hart in vuur en vlam zet. Let op waar je gedachten en dromen je naartoe leiden, neem ze niet letterlijk maar leer ze symbolisch te begrijpen.

Of je nu lijkt de brave vlo, het ontzielde paard, de driftige olifant of de appel.

Ik wens je toe dat je jezelf de ruimte geeft en dat je zielsverlangen weer gaat borrelen. Dat je de moed hebt om de dingen te doen waar je hart sneller van gaat kloppen. Ik wens jou je ongetemde natuur terug in je leven, de ietwat onstuimige, rauwe kant, dat je buiten de lijntjes mag gaan dansen. Dat de speelsheid en passie terugkeert in je leven, dat jij in je kracht mag staan, dat je ogen stralen van geluk en je hart wijd open is. 

Liefs Bianca, meer informatie op  www.jelion.nl/inspiratie/ framing en programmering/ gedachtenkracht/ actieve verbeelding & gedachtenkracht.

Boekentips: De ontembare vrouw Clarissa Pinkola Estés, Ongetemd leven Glennon Doyle, Heks Susan Smit, Over het mannelijke in de vrouw & het vrouwelijke in de man Karen Hamaker- Zondag,  Hoe geel weer geel werd Petra Helbers,  DE MAAGD is terug Christine Pannenbakker, The Hero’s Journy Joseph Campbell