Je zou trauma’s ook kunnen zien als brillen. Iedere keer wanneer we iets traumatisch meemaken krijgt ons systeem een schrikreactie te verwerken. Maar vaak wordt de schrikreactie niet verwerkt maar vastgezet in ons lichaam. Vaak trekken we op zo’n moment mentaal ook een conclusie. Dit is een soort beschermingsmechanisme wat ons uit ons lijf haalt en regelrecht naar ons hoofd brengt. “ honden zijn gevaarlijk “ nadat je bent gebeten door een hond bijvoorbeeld.

Dit wordt een nieuwe setpoint vanaf dat moment. Een nieuwe bril waardoor we kijken. Honden zijn gevaarlijk, wanneer we vanaf nu een hond of iets zien, ruiken, proeven of voelen wat ons systeem associeert met een hond, beleven we dezelfde schrikreactie in ons lijf als op het moment toen we gebeten werden. Dit hoeft helemaal niet bewust te gaan maar gaat veelal onbewust. Omdat we zo gewend zijn om in ons hoofd te leven, merken we dit vaak niet op. Maar ons systeem wel en deze draait hierdoor wel overuren. En kan “ziekmakend” zijn omdat er in deze modus geen tijd is voor groei, heling en genezing.

Zo kunnen we nog tig van dit soort situaties meemaken die op bovenstaande manier gebeuren. En het zit hem al in kleine dingen. Een situatie kan best een goede afloop hebben en nog kunnen we dan getraumatiseerd raken. Het is de energie die geen ontlading krijgt en als het ware blijft razen in ons lijf of opnieuw raast bij een situatie die ons onbewuste eraan herinnert. Het gaat niet om de heftigheid van de gebeurtenis op zich maar veel meer hoe we er op dat moment mee om zijn gegaan. En welke conclusies we hebben getrokken die vervolgens weer een nieuwe bril hebben gevormd waardoor we de wereld interpreteren.

Zo kunnen we de wereld bewandelen met een tig aantal brillen. Honden zijn gevaarlijk, relaties werken voor mij niet, mensen zijn niet te vertrouwen, auto’s zijn gevaarlijk en ga zo maar door. Geen van deze zaken hoeven over de realiteit te gaan maar ze geven veelal aan welke conclusies we op bepaalt momenten hebben getrokken.
Daarnaast geven ze een reactie op het moment dat we onbewust associaties maken. Dit is erg vermoeiend voor ons systeem en het maakt dat we in een constante stress reactie leven zonder dit bewust door te hebben.

Zo kan het ook zijn dat we ooit te laat kwamen op een belangrijke afspraak met heftige consequenties in ons nadeel. Als deze gebeurtenis niet goed is verwerkt, kan het al zo zijn dat we ons bij iedere afspraak die tijdgebonden is en een bepaalde mate van belangrijkheid heeft, gejaagd en gestrest voelen omdat ons onbewuste systeem reageert op dezelfde manier als toen we de heftige consequenties ervaarden bij de gemiste afspraak. Dezelfde trauma energie wordt dan weer aangewakkerd. Dit noemen we ook herbeleving, dit hoeft dus zeker geen herinnering te zijn maar is meer een herinnering van ons systeem, de route van ons brein en een heractivering van de trauma energie.

Het is de energie die ontladen dient te worden, de energie dient te worden bevrijd en de bril kan worden afgezet. Alleen met praten kom je er mijns inziens niet omdat op deze manier de trauma energie enkel wordt ge – heractiveert. En het zelfs misschien wel erger maakt.

We kunnen op een transpersoonlijke of lichaamsgerichte manier deze energie ontladen en transformeren. Dit leidt tot heling en bevrijding van jouw essentie, deze zit verstopt onder alle brillen en bevroren energieën.