Regels wetten en protocollen

Al vroeg in ons leven leren we regels te volgen. We willen onze ouders of opvoeders niet irriteren of in verlegenheid brengen en we doen wat er van ons wordt gevraagd. We zijn immers van hen afhankelijk en bestraffing doet zijn werk. Zodra we naar school gaan doen we vooral dat wat de juf of meester zegt. Al snel volgt “dat wat de dokter zegt”, “dat wat de overheid zegt”, “wat de wetenschap zegt”, en “wat de experts zeggen”

We zien niet dat ook zij vastzitten in een harnas van regels en protocollen. Zonder al te veel vragen te stellen doen we wat ons wordt opgelegd en leren we volgzaam te zijn. We willen een goed mens zijn en raken eraan gewend om te leven naar de maatstaven van onze omgeving. Dat blind vertrouwen in yang gedomineerde, externe autoriteiten ons eigen gezonde verstand en gevoel buitenspel zet hebben we vaak niet door.

Dat de regels, wetten en protocollen niet altijd menselijk zijn willen of kunnen we niet zien; De bejaardenzorg die echtparen van elkaar scheidt in het kader van bezuiniging terwijl ze al jaren samen zijn.
De kinderen in de jeugdzorg die warmte en liefde nodig hebben maar onmenselijke behandelingen krijgen onder het mom van protocollen.

In veel branches hebben we overkoepelende organisaties die toezicht zouden moeten houden maar waarvan veel regels haaks op elkaar staan, bedrijven zijn hiervan de dupe en het werkelijke toezicht valt nog te bezien. Het schoolsysteem dat de intuïtieve en sensitieve kinderen of leerlingen met een andere leerstijl of vorm van intelligentie het gevoel geeft niet slim genoeg, snel genoeg of goed genoeg te zijn. Het zorgsysteem wat vaak veel meer gaat over klantenbinding dan werkelijke genezing. Het geldsysteem wat een verkapte vorm van massale diefstal, inflatie noemt. Kinderen laten verdwijnen wordt “de toeslagen affaire” genoemd.

We staan met zijn allen zo in de overleefstand dat we oogkleppen ophebben. Het onmenselijke lijkt met het grootste gemak te worden geaccepteerd.

“Regels zijn regels” toch?

We hebben alles in handen gelegd van externe autoriteiten, inclusief ons geweten en onze verantwoordelijkheid.
Ons moreel kompas waarmee we geboren zijn wordt overschreeuwd door wetten en protocollen die die harteloos zijn.
Misschien is het tijd om in te zien dat deze externe autoriteiten het niet altijd het beste met ons voor hebben maar met name verdienmodellen zijn. Ziekte en oorlog zijn dit ook.

Is ons huidige systeem wel zo functioneel? Hoe komt het dat steeds meer mensen burn-out raken, depressief zijn of zelfmoord plegen? Dat chronische ziekten en het gebruik van antidepressiva alleen maar toenemen? Mensen alsmaar eenzamer worden?

We hebben zelfverwezenlijking ingeruild voor zelfverrijking, wat ons met een leeg en onbestemd gevoel achterlaat. Vanuit de overleefstand hebben we geen heldere blik, we denderen gewoon door, we worden onmenselijk en zelfzuchtig. Het reptielen brein neem het over. Ons eigen hachje krijgt voorrang en we vergeten dat we onderdeel zijn van een groter geheel. Ons zenuwstelsel raakt overprikkeld met alle gevolgen van dien.

We zijn afgedwaald, het denken is overgekwalificeerd en angst regeert. Dat ons denken is geprogrammeerd door externe autoriteiten weten we vaak niet eens. We raken verder en verder verdwaald van onze blauwdruk en ons geweten. Dit maakt ons letterlijk ziek.

Gas terugnemen is essentieel voor ons welzijn en om bewuster te worden. Ook (trauma) heling is geen bijzaak maar pure noodzaak. Anders blijven we stuurbaar en in de greep van de eeuwen oude zaai angst, verdeel en heers truck omdat dit aanhaakt op onze trauma’s. Ze maken dat onze blik vertroebeld en dat we met het grootste gemak te polariseren zijn.

Zelf geloof ik er niet in om de systemen te gaan bevechten.

Ik denk dat het veel effectiever is om de verantwoordelijkheid voor onszelf en onze gezondheid weer in eigen hand te nemen.
De yin- en yangkracht meer in balans te brengen. Yang zonder yin is hard en gevoelloos. Middels innerlijk werk, schaduwwerk en zelfreflectie komen we weer terug bij onszelf. Dan luisteren we weer naar onze innerlijke stem, en laten we ons gevoel spreken. We stemmen ons weer af op de wijsheid van het hart; daar komt geen haat voor maar liefde. Liefde is zoveel krachtiger dan we vaak denken.

Wie weet is er niet zoveel mis met ons of de mensheid in zijn geheel maar veel meer met de systemen die onze natuur en blauwdruk onderdrukt? Misschien ligt het probleem ook niet bij de bedenkers van de onmenselijke regels, maar bij degenen die ze klakkeloos volgen en zich hierachter verschuilen? Wanneer we volgens de natuurwetten gaan leven, werkt het leven vóór ons en niet meer tegen ons!

Ik hoop dat we de moed kunnen vinden om ons hart te gaan volgen en ons gevoel weer te laten spreken. Zodat we ons niet laten verlijden tot gewetenloze acties. Haat maakt dan plaats voor begrip. Dan kunnen we er vóór elkaar gaan zijn in plaats van tegen elkaar. De oplossing ligt niet buiten onszelf!

Wat zal er gebeuren in een samenleving met onmenselijke en onnatuurlijke regels, protocollen en wetten maar er is niemand die ze volgt?

Lang leve de menselijkheid!

Boekentips:
De kelk en het zwaard van Riane Eisler
En de man zal heersen van Jacob Slavenburg
De weg van de Heldin van Maureen Murdock
Het mannelijke in de man en vrouwelijke in de vrouw van Karen Hamaker Zondag
Projectiemechanismen in de praktijk van Karen Hamaker Zondag
Verslaafd aan perfectie van Marion Woodman
Dans van Woede van Harriet G. Lerner
Door de bomen het bos zien van Jan de Bomerez