Ons oordeel gaat altijd over onszelf. Dit klinkt voor sommigen heel vreemd in de oren, ik weet het, maar toch is het waar. Marshall Rosenberg omschreef het heel mooi:

“ Een oordeel is een dramatische expressie van een onvervulde behoefte waarvan je niet wist dat je hem had.“ 

 Je wilt verhaal bij iemand kwijt, maar er wordt niet naar je geluisterd. De mind schiet in oordeel ” je luistert ook nooit ” ipv je onderliggende behoefte te erkennen en uit te spreken en zo alsnog te krijgen waar je naar verlangt, verwijder je jezelf van de ander.

 Iemand heeft iets wat jij ook graag zou willen hebben. In plaats van dit te erkennen naar jezelf toe, schiet de mind in oordeel. De mind maakt de persoon of wat die persoon heeft belachelijk of praat er slecht over.  Dit is zo jammer gezien we hiermee regelrecht onze eigen mogelijkheid tot hetzelfde aan te trekken saboteren.
Het zou veel constructiever voor jezelf zijn om op zo’n moment je af te vragen hoe het voor jou zou zijn om dit ook te hebben. Hoe zou het voor je voelen ? Wat zou je doen als jij dit ook had ? Hoe zie je er dan uit ? Wat zeg je en wat doe je ? Vraag jezelf af wat je zou kunnen doen om ook op dat punt uit te komen. Op deze manier maak je contact met de frequentie van dat wat jij zou willen hebben. Je stelt je ervoor open en het kan naar je toe komen. Blijf je vastzitten in oordeel vanuit jaloezie met de bijbehorende emoties, dan sluit je de poort voor jezelf om dezelfde of soortgelijke creatie aan te trekken. Wees de persoon die jou hierin wakker maakte dankbaar, dankzij hem of haar weet je dat jij dit ook graag wilt. Dit opent de mogelijkheden voor jezelf en met oordelen sluit je je ervoor af.

Dit is geen abracadabra, maar een universele wet.

Een universele wet geldt altijd en voor iedereen! Zonder uitzondering! Niet zoals ons menselijke wetboek die wel van toepassing is op bepaalde lagen van de bevolking maar niet op de top. Of dan wel geldt en dan weer niet, of te omzeilen is. In sommige gevallen wordt ons wetboek zelfs aangepast naar de agenda. Dit wil dus niet met universele wetten, ze gelden altijd voor iedereen.

Jouw oordeel heeft een boodschap voor jou

Vaak veroordelen we kanten van anderen die we ook in onszelf hebben maar niet mogen hebben van onszelf, we verstoppen of onderdrukken deze kanten. We hebben er een oordeel op. Maar dit onderdrukken zit ons in de weg om volledig vrij te kunnen zijn. De wrijving die je ondervindt in contact met de buitenwereld wil je wakker schudden. Het vraagt om heroverweging van het oordeel wat je erop hebt. Zodat je vrijer kunt zijn en niet hoeft te onderdrukken. Dit oordeel zit je in de weg voor verdere groei, het is jouw harnas.

Zelf heb ik bijvoorbeeld moeite gehad met in mijn ogen “ brutale mensen “. Dit zegt over mijzelf dat ik ook best eens wat brutaler of vrijer zou mogen zijn maar omdat ik daar een oordeel op had werd dat lastig. Bij ieder contact met “ brutale mensen “ schoot ik in oordeel of afkeur. Wat mijn essentie mij probeerde duidelijk te maken is om mijn oordeel te heroverwegen om zo vrijer te komen. Ik liet nog wel eens iets aan mijn neus voorbij gaan om maar niet brutaal over te komen. Zo zat ik vast in mijn eigen oordeel en onderdrukking en had de buitenwereld nodig om me hiervan bewust te worden zodat ik niets meer aan mijn neus voorbij liet gaan.

Zo had en heb ik soms nog een oordeel op in mijn ogen “luie mensen” mijn onvervulde behoefte was meer rust in mijn leven maar dit kon ik niet zien. Juist door mijn oordeel en afkeur op mensen die in de relaxed of rust modus verbleven, werd het mij duidelijk dat ik hier een onvervulde behoefte had. Maar om mezelf hiervan te bevrijden moest de overtuiging uit de weg en diende ik meer rust en ruimte in mijn eigen leven te creëren.

Dus let op wat je veroordeelt, het gaat over jou! Het wil je bevrijden uit je eigen harnas.

We hebben de waarheid van ons hoofd en de waarheid van ons hart, zodra deze twee niet in lijn zijn voelen we verkramping. We mogen de waarheid van ons hoofd opnieuw afstemmen op de waarheid van ons hart.