“ Ik wil niet aan trauma’s werken omdat het destijds te heftig was en wil er nooit meer aan herinnerd worden en ik wil zeker niet terug naar toen! “

Helaas is bovenstaande vaak verkeerd begrepen. Juist wanneer we trauma’s hebben, beleven we de sensaties van toen keer op keer in het nu zonder ervan bewust te zijn.
Trauma’s zijn niet alleen emotioneel of mentaal maar juist ook biologisch/ fysiologisch. Juist wanneer we trauma’s hebben, zitten we vaak in herbeleving van deze trauma’s zonder dat we het bewust doorhebben. Het speelt zich allemaal af in ons brein, energie en zenuwstelsel. Herbeleving hoeft niet op mentaal niveau te zijn en gaat vaak buiten ons bewustzijn om, er gebeurt iets en je reageert buiten proporties. Gevangenissen zijn er door gevuld maar vergeet de ziekenhuizen niet.

 Trauma is niet alleen een mentale of emotionele herinnering maar de oplaaiende energie in ons lijf. Deze energie maakt dat we dingen doen of zeggen waar we achteraf spijt van hebben. We zitten erin gevangen zonder dit altijd door te hebben, gaan zaken uit de weg en ons hoofd bedenkt daar een zogenaamde goede reden voor.

Trauma’s gaan zeker niet altijd gepaard met een herinnering, denk aan chronische trauma’s, vroege trauma’s of voorouderlijke trauma’s, emotionele verwaarlozing in de vroege jaren etc. Hieraan is er op mentaal niveau helemaal geen herinnering. Het uit zich als een energetisch tendens in ons zenuwstelsel  en het bevlekt op mentaal niveau onze realiteit. We filteren de realiteit door onze wonden.

Door de trauma energie ontstaat er een energetische cyclus. Ook op cel niveau hebben we geheugen wat maakt dat we vaak in een constante trauma cyclus zitten zonder mentale herinnering. Maar ons lichaam ervaart het wel degelijk. Het uit zich in de vorm van onrust, gejaagdheid, woede uitbarstingen angst of paniek etc. Maar ook een heel scala aan chronische en psychische klachten. Ziekten of klachten staan niet op zichzelf maar hebben (bijna) altijd een oorsprong. Je zou het kunnen zien als een energetisch disbalans of verstoring in je zenuwstelsel, lees ook het artikel: het autonoomzenuwstelsel als basis.

Trauma’s houden de mens in de greep. Ze maken dat we in ons reptielenbrein schieten waar logisch denken niet voorkomt. We zijn dan overgeleverd aan onze instincten. Zo zijn we ook van buitenaf stuurbaar, maar we willen onszelf aansturen vanuit onszelf van binnenuit. Anders ben je een speelbal van je omgeving. Je kunt dit heel mechanisch bekijken, het reptielenbrein is een overleefstand en geen leef-stand. Veelal zijn we zo gewend geraakt aan deze overlevingsmodus en onveiligheid dat we dit helemaal niet doorhebben. In de overleefstand is er geen tijd voor het lichaam om te regenereren, genezen of te helen. Kun je je voorstellen wat het met ons doet als we jarenlang op de overleefstand staan? In veel gevallen is dit helaas de werkelijkheid zonder dat dit gemerkt wordt. Het is zelfs maatschappelijk geaccepteerd. Druk zijn lijkt de Hype. Het voelt vaak gewoon en bekend.

We willen juist toegang hebben tot het deel van ons brein waar we toegang hebben tot logisch verstand, vrij denken en dit kan alleen vanuit ontspanning en veiligheid. We willen de autonomie over ons leven. Als we ons weer gaan verbinden met de delen waarvan we zijn gedissocieerd kan de verstoorde energie transformeren. Dit is nodig voor een vrij en bezield leven, het is ons bestaansrecht.