De illusie van gelijke of dezelfde opvoeding.
Vaak hoor je mensen zeggen dat kinderen hetzelfde of een gelijke opvoeding hebben gehad binnen het gezin. Wat er waarschijnlijk bedoeld wordt, is dat ze afhankelijk van leeftijd aan dezelfde regels onderhevig waren. Met name wanneer één van de kinderen buiten de kaders gaat wordt dit nogal eens aangehaald. Echt zoiets als het ligt niet aan ons want ze zijn hetzelfde opgevoed. Toch is dit een zeer oppervlakkige en gebrekkige observatie die niet veel met de realiteit te maken heeft.
Ooit zag ik een documentaire, het jongetje van het gezin had één van zijn ouders had doodgeschoten met het geweer van zijn vader. In deze documentaire werd ook gezegd dat er vele buurtbewoners waren ondervraagd maar dat het zo’n keurig katholiek gezin was en volgens de ouders werden de kinderen gelijk en oprecht opgevoed. Dit laatste is bijna onmogelijk. Ik ken persoonlijk geen gezin waarbinnen de kinderen gelijk worden opgevoed. Wel gelijke regels en misschien ook gelijke kansen maar de dynamiek onderling is namelijk totaal verschillend. Let er maar eens op wanneer er kinderen binnen het gezin een vraag stellen aan de ouders, al is het dezelfde vraag, hoe daar op verschillende manieren op geantwoord wordt. Alleen de intonatie van de ouders bij ieder kind individueel is vaak al anders. Voor het ene kind lijkt meer geduld te zijn dan voor het andere. Ook de energetische overdracht is vaak erg variabel. Ieder kind heeft individueel ook andere behoeften afhankelijk van de persoonlijkheid en de aard van het kind.
Ieder kind heeft een kern, een blauwdruk, een eigenheid. Deze kern of blauwdruk kun je al zien en voelen in de baby- tijd. Zo heeft het ene baby’tje veel meer temperament dan het andere. En voelt het ene kindje veel zachter aan in zijn of haar energie dan het andere. Het ene baby’tje is veel feller in zijn of haar karakter dan het andere. Zo is er een enorme diversiteit en uniciteit.
Ieder mens bezit op deze manier een eigen kern met een bijbehorende taak. Zodra de kern, de energie van de moeder of vader in interactie gaat met de baby ontstaat er en synergie, dit is de vermenging van beide energieën. Dit is per kind, broertje of zusje erg verschillend en zal dus ook verschillende reacties in de moeder en vader bovenbrengen. Hier is de gelijkheid dus al ver te zoeken.
Daarnaast hebben we allemaal te maken met schaduwen, de onderdrukte delen van onszelf. Ook vaders en moeders hebben hiermee te maken. Delen van onszelf die we niet mochten hebben vanuit onze opvoeding of cultuur of maatschappij etc. Yin en Yang zit in ieder mens en dient in balans te zijn maar dit is meestal niet het geval. Zodra de ouders zijn of haar kwetsbaarheid of kracht niet heeft aanvaard en hiermee niet in verbinding is, krijgen we te maken met krachtige dynamieken die vaak geprojecteerd worden op elkaar en op de kinderen. Zo kan het ene kind wat meer kwetsbaar is irritaties bij één van de ouders opwekken omdat de ouder nog volledig in projectie zit en zijn eigen kwetsbaarheid nog niet heeft aanvaard. En het kind wat meer een krachtige energie in zich draagt kan ook de onderdrukte delen van één van de ouders triggeren waar hij of zij de kracht nog niet heeft geïntegreerd. Dit zijn maar twee voorbeelden van de eventuele triggers. Hierdoor gaat de gelijkheid zoals ouders dit denken uit te dragen totaal verloren.
Ook hebben we allemaal vele bewuste en onbewuste overtuigingen die we eigenlijk nog nooit echt aan onze waarheid hebben getoetst. We beoordelen de wereld aan de hand van deze onbewuste overtuigingen. Het ene kind kan zich zo gedragen dat onze overtuigingen met de bijbehorende reactiepatronen bij de ouders niet worden getriggerd en het andere kind kan dit met zijn of haar karakter wel meer doen. Ook hierdoor is de zogenaamde gelijkheid van opvoeding niet zo gelijk als aanvankelijk werd gedacht.
Dan hebben we nog het familie systeem met krachtige dynamische processen wat je zou kunnen zien als karma. Voorouderlijk karma. Wanneer er onopgeloste zaken en onderdrukkingen zijn in het familiesysteem wat eigenlijk bijna altijd het geval is dan zal dit ook een uitweg vinden bij de kinderen die daarop meetrillen. En dit is zeer verschillend per kind. Daarnaast zijn vele ouders geneigd om het karma en de emotionele pijn van de kinderen te gaan dragen wat het systeem totaal uit balans brengt. Ook hierdoor is er een enorme onbewuste en onschuldige ongelijkheid.
Dan hebben we nog onbewuste en bewuste voorkeuren van de ouders voor bijvoorbeeld de oudste van het gezin, of het jongentje van het gezin etc. Of wanneer de ouders zichzelf niet hebben geaccepteerd en het kindje lijkt erg op hen dan zullen ze deze non- acceptatie onbewust ook kunnen uitdragen. Of het enige meisje in het gezin wat onbewust het prinsesje van de vader wordt wat vaak onbewust zijn ongeaccepteerde kwetsbaarheid representeert. Hierdoor gaat de zogenaamde gelijkheid totaal onbewust en onschuldig verloren.
Ook de hormonale toestand van de moeder heeft een enorme impact op haar beleving van het baby’tje zowel pré -, als postnataal. Vroege trauma’s komen naar de oppervlakte in deze periode en zijn de oorzaak van een pré -, of postnatale depressie. Dit wordt vaak niet op deze manier bekeken of begrepen. Waardoor de trauma’s die bloot komen te liggen in deze periode niet worden aangepakt. Maar dit kan zeker een stempel drukken op de manier waarop dit specifieke kindje ervaren wordt en dit voelt het kindje. Ook de gezinsomstandigheden in de zwangerschap of erna kunnen een stempel drukken op de kinderen en gezien omstandigheden niet vast staan zijn kindjes uit het gezin verschillend beïnvloed, bestempeld.
Ook kan het zijn dat één van de kinderen niet gewenst of gepland was, ook dit kan de interactie tussen ouder en kind onbewust beïnvloeden.
Of wat je ook veel ziet is dat wat een ouder niet gehad heeft maar wel had willen hebben als stempel op één van de kinderen wordt gedrukt waardoor dit kind een bepaalde druk of last ervaart. Dit kind hoeft deze specifieke behoefte uiteraard helemaal niet te hebben maar het wordt door de ouders dan verkocht als de kans die het kind krijgt, en zei zelf niet hebben gehad. Dit zie je met name wanneer de kinderen als plaatsvervanger worden gezien voor het leven van één van de ouders of als het pronkstuk van de ouders.
Ook wanneer ouders erg geïdentificeerd zijn met het mainstream collectief denken en één van de kinderen staat hier los van, en is meer in verbinding met zijn of haar eigenheid en eigen waarheid. Dit kindje wordt dan vaak gezien en onbewust behandeld als een vreemde eend in de bijt.
Zoals je kunt zien, ligt er een enorme diversiteit en complexiteit ten grondslag aan de zogenaamde ogenschijnlijke gelijke opvoeding. Waarbij de gelijkheid totaal onbewust en onschuldig meer uitzondering dan regel is. De kinderen worden hierdoor wel bevlekt.
Door je als ouders meer bewust te zijn van bovenstaande en van je eigen reactiepatronen, kun je meer uit deze dynamiek blijven. Je eigen projecties terugnemen middels schaduwwerk en je eigen innerlijke pijnen en trauma’s transformeren is hiervoor de oplossing. Dit zal jou en je kinderen bevrijden uit deze onbewuste dynamische processen.
Boekentips: Els van Steijn – De Fontein, Karen Hamakers Zondag – Het projectiemechanisme in de praktijk & Het mannelijke in de vrouw en het vrouwelijke in de man